W sobotę dostałam tomik poezji ks. Jana Twardowskiego „ nadzieja, miłość, spisane pacierze, wiersze wybrane”, a wśród nich wiersz zaznaczony żółtą karteczką „Czekanie”
„Popatrz na psa uwiązanego przed sklepem
o swym panu myśli
i rwie się do niego
na dwóch łapach czeka
pan dla niego podwórzem łąką lasem domem
oczami za nim biegnie
i tęskni ogonem
pocałuj go w łapę
bo uczy jak na Boga czekać”
Psy uczą nas. Psy uczą mnie. Dziś usłyszałam historię jak pies po śmierci swojego pana przez wiele miesięcy płakał, wył, po prostu tęsknił całym swoim sercem. A wielu mówi, to tylko pies, to zwierzę. Może nie słyszą ? nie widzą ?
Dziękuję Małgosiu, będę miała o czym rozmyślać w niedzielę.
0 komentarze:
Prześlij komentarz